Φωτισμένοι δρόμοι, γιορτινές ετοιμασίες, χριστουγεννιάτικες μελωδίες, ρεβεγιόν με φίλους, δώρα κάτω από το δέντρο… για κάποιους τα Χριστούγεννα είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου, όχι όμως για εσένα…
Όσο πιο πολλά λαμπιόνια βλέπεις γύρω σου, τόσο πιο βαθύ νιώθεις το σκοτάδι που γίνεται καταφύγιο και κρυψώνα σου.
Όσο πιο πολλά τα χαμόγελα στα πρόσωπα των άλλων, τόσο πιο δυσβάσταχτη η θλίψη σου- πότε ήταν, αλήθεια, το τελευταίο, δικό σου χαμόγελο αληθινής ευτυχίας;
Όχι, ούτε να στολίσεις το σπίτι σου θέλεις, ούτε να γιορτάσεις, ούτε βεβιασμένα να χαρείς. Μισείς τα Χριστούγεννα, εύχεσαι να μην υπήρχαν, κάποιος μαγικά να τα καταργούσε, αλλά πού και σε ποιον να το πεις όταν όλα γύρω σου φωνάζουν «Χαρά! Γιορτή! Αγάπη!»;
Πόσο Φυσιολογική είναι η Θλίψη των Γιορτών;
Να θυμάσαι… Δεν είσαι μόνος. Η θλίψη των Χριστουγέννων (Christmas blues) είναι ένα ψυχικό φαινόμενο που ταλανίζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Έρευνες δείχνουν ότι 1 στους 6 ανθρώπους καταλαμβάνεται από τη θλίψη των γιορτών ή αλλιώς Εποχική Συναισθηματική Διαταραχή (SAD, Seasonal Affective Disorder).
Η παλέτα των συμπτωμάτων κινείται σε σκούρες αποχρώσεις με κυρίαρχα σημάδια την ανηδονία, την ενοχή, την αναξιότητα, τον θυμό, τη δυσκολία στον ύπνο και τη συγκέντρωση, τη μόνιμη κούραση, την αλλαγή στον τρόπο διατροφής.
Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν μια ελαφριά μελαγχολία που διαρκεί λίγες μόνο μέρες, κάποιοι βιώνουν μια βαθιά θλίψη που εντείνεται στις γιορτινές ημέρες, και κάποιοι άλλοι βυθίζονται περισσότερο στην κατάθλιψη που ήδη βιώνουν.
Γιατί Αρνείσαι να Γιορτάσεις και να Χαρείς;
Είναι απόλυτα φυσιολογικό μέσα σε αυτό το κλίμα γιορτής και χαράς, προσωπικά άγχη και ανησυχίες, παιδικά τραύματα και άλυτα ψυχικά θέματα να αναδύονται από το κουτί που νόμιζες πως κρατούσες κλειστό.
⇒ Μπορεί ως παιδί τα «Ευτυχισμένα Χριστούγεννα» να ήταν απλά μια ευχή πάνω σε μια κάρτα που δεν παρέλαβες ποτέ. Η έλλειψη της οικογενειακής θαλπωρής, η απουσία των γονιών σου, η ανυπαρξία μαγείας, αγκαλιάς, αγάπης… όλα συνετέλεσαν στο να χτίσεις ένα ενήλικο, απροσπέλαστο τείχος ανάμεσα σε σένα και τις γιορτές.
⇒ Μπορεί η απώλεια ενός αγαπημένου σου προσώπου να γίνεται αυτές τις ημέρες ακόμα πιο επώδυνη, με τις κοινές σας αναμνήσεις να αναβοσβήνουν στο μυαλό σου σαν τρεμάμενα φωτάκια χριστουγεννιάτικου δέντρου. Η άδεια καρέκλα στο γιορτινό τραπέζι, το δώρο που δεν πρόλαβες να δώσεις, τα λόγια αγάπης που δεν πρόφτασες να εκφράσεις… πονάνε, πολύ.
⇒ Μπορεί τα προβλήματα που άφησες άλυτα, τα λόγια που άφησες ανείπωτα και τα «θέλω» σου που άφησες ανικανοποίητα όλη την προηγούμενη χρονιά, τώρα να συσσωρεύονται, να γιγαντώνονται, να ξεσηκώνονται και να απαιτούν απολογισμό, ενδοσκόπηση και ξεκαθάρισμα λίγο πριν μπει το νέο έτος.
⇒ Μπορεί τώρα που σου δίνεται η ευκαιρία για λίγη ξεκούραση και χαλάρωση τις ημέρες των αργιών, εσύ να επιζητάς διακαώς τη ρουτίνα της καθημερινότητας, εκείνη που σε κάνει να κρύβεσαι πίσω της παριστάνοντας πολλές φορές τον πολυάσχολο, λείποντας για ώρες από το σπίτι και κλείνοντας τα μάτια στα προβλήματα που αυτό φέρει.
Το Αναφαίρετο Δικαίωμά σου στη Μελαγχολία των Γιορτών
♥ Αντί να πνίγεσαι στις ενοχές και να αυτοτιμωρείσαι για αυτό που νιώθεις, αναγνώρισε και αγκάλιασε το συναίσθημά σου, και απενοχοποίησε το συναίσθημα της θλίψης. Ναι, έχεις όλο το δικαίωμα να μελαγχολήσεις στις γιορτές.
♥ Αντί να αναζητάς το τέλειο, που είναι και ανέφικτο και ουτοπικό, αναζήτησε το ιδανικό για σένα. Σκέψου τι πραγματικά ΕΣΥ έχεις ανάγκη αυτές τις γιορτές και πρόσφερέ το στον εαυτό σου.
♥ Αντί να περιμένεις από τους άλλους να γίνουν ο Άι Βασίλης για σένα, βρες το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων και γίνε ΕΣΥ ο Άι Βασίλης σου! Τα Χριστούγεννα είναι Αγάπη -πρόσφερέ την πρώτα στον εαυτό σου.
♥ Αντί να νιώθεις ενοχές που αρνείσαι τα καλέσματα, τις εξόδους και τις επισκέψεις, ζήτα από τους αγαπημένους σου ανθρώπους κατανόηση και συμπαράσταση. Δεν είναι εύκολο για αυτούς, κυρίως όταν βρίσκονται σε άλλο, πιο γιορτινό μήκος κύματος, αλλά αν σε αγαπούν, θα σε καταλάβουν. Και αυτό αρκεί.
♥ Αντί να αναμοχλεύεις το παρελθόν και να εμμένεις σε όλα όσα «σκότωσαν» τα Χριστούγεννά σου, ξεκίνα σήμερα να τους δίνεις το φιλί της ζωής μέσα από το πιο πολύτιμο δώρο: την ψυχοθεραπεία. Επουλώνοντας τις πληγές σου και αποδεχόμενος το παρελθόν σου, βήμα-βήμα θα οδηγηθείς στον τόπο της δικής σου προσωπικής ανα-γέννησης. Εκεί όπου η Αγάπη φωτίζει τα πάντα.
Χριστούγεννα
Χριστούγεννα.
Κάτω από το χιόνι, ανάμεσα στα αγκάθια του χειμώνα,
να αναζητούμε ίριδες.
Χρειάζεται η ασθένεια ή ο κατατρεγμός,
να βγάλει φύλλα πάνω στο κλαδί του εαυτού η επίγνωση.
Κι αν είναι ένα μηχάνημα η πρόφαση
για να σου σπινθηρογραφήσει την ψυχή,
η διάγνωση μοιάζει δώρο πολύτιμο, που άδολα προσφέρεται.
Ήρθε η ώρα, όπως φαίνεται, για εκείνη τη μητρική αγκαλιά, που τόσο πόθησες.
Πίδακας, που αναβλύζει στη νύχτα σου φως και τρυφερότητα.
Για να εγκαταλείψουμε της υλοφροσύνης την παγωμένη λίμνη,
πρέπει η αθωότητα να τυλιχθεί απαλά με σπάργανα,
αθόρυβα να διαλυθούν τα πταίσματα.
Κι αν είναι μ’ ένα δάκρυ για όσους πονούν,
νούφαρα γαλάζια να επιπλεύσουν μέσα στην καρδιά,
ευχαριστώ.
Ευχαριστώ που χρειάστηκε μία γέννηση ανώδυνη
και κυρίως η δική Σου συγκατάβαση
για να Σε αισθανθώ Ανατολή μου με όλα Σου τα χρώματα.
(Έλυα Βερυκίου, «Ανταύγειες της Χάρης», 2017)