Πώς είναι να χάνεις ένα πολύτιμο κομμάτι του κόσμου σου, τον αδερφό σου που σου έμοιαζε τόσο πολύ, μιλούσε την ίδια γλώσσα με σένα, και είχε την ίδια χροιά φωνής; Πώς συνεχίζεις τη ζωή σου, πώς βιώνεις την απώλεια, αλλά και το γεγονός ότι η κοινωνία δεν «επιτρέπει» στα αδέρφια να θρηνούν;
Ο αδερφός σου ήταν πάντα εκεί από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Στο διπλανό δωμάτιο, στον δρόμο για το σχολείο, στις σαββατιάτικες εξόδους, στα οικογενειακά τραπέζια, στις καλοκαιρινές διακοπές. Είχατε οι δυο σας έναν συγκεκριμένο τρόπο να αλληλεπιδράτε, έναν δικό σας μυστικό κώδικα να συνδέεστε, να μιλάτε με τα μάτια, να συνωμοτείτε, να αγαπιέστε. Μα όχι πια…
Τα αδέρφια, οι «ξεχασμένοι πενθούντες»
Όσο βαρύνουσα κι αν είναι η σημασία της απώλειας του αδελφού, κι όμως, δεν φαίνεται να έχει τον απαραίτητο χώρο να εκδηλωθεί.
Η κοινωνία υποτιμά τη θλίψη των αδελφών καθώς δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στους γονείς, στον/στη σύντροφο και στα παιδιά του ανθρώπου που πέθανε. Φαίνεται να πιστεύεται ότι τα αδέρφια επηρεάζονται λιγότερο, και αγνοούνται σε σημείο που αναφέρονται ως «ξεχασμένοι πενθούντες».
Εσύ όμως ξέρεις. Η θλίψη σου για την απώλεια του αδερφού σου είναι εδώ και είναι αληθινή. Χρειάζεται να δώσεις στον εαυτό σου τον χρόνο και την υποστήριξη που χρειάζεται για να θρηνήσεις, καθώς θρηνείς πολλές διαφορετικές απώλειες.
Το Σοκ της Απώλειας
Ο θάνατος του αδερφού σου αλλάζει εσένα, τη σχέση σου με τους γονείς και τη δυναμική όλης της οικογένειάς σου. Η απώλεια του αδερφού αλλάζει όλο τον κόσμο σου μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Είτε η απώλεια οφείλεται σε μια χρόνια ασθένεια είτε σε ένα ξαφνικό, τραγικό γεγονός, ο θάνατος του αδερφού αποτελεί ένα οδυνηρό σοκ. Συχνά σκεφτόμαστε και είμαστε, κατά κάποιο τρόπο, προετοιμασμένοι για την απώλεια των μεγαλύτερων μελών της οικογένειας, του παππού και της γιαγιάς μας, των γονιών μας, των θείων μας. Ποιος, όμως, είναι προετοιμασμένος να χάσει τον αδερφό του, να μην τον έχει εκεί, στις σημαντικές στιγμές της ενήλικης ζωής, στον γάμο του, στη γέννηση των παιδιών του, στα πρώτα τους γενέθλια ή και στην αποφοίτησή τους;
Και όταν αυτό που ούτε καν φαντάζεσαι, συμβαίνει, βιώνεις ένα ισχυρό σοκ το οποίο μόλις υποχωρήσει, μένεις απλά με τον πόνο της απώλειας. Είσαι αυτός που έχει επιζήσει!
Η Απώλεια της Ιστορίας
Όταν ένας αδερφός πεθαίνει, οι δεσμοί θρυμματίζονται και η οικογενειακή ιστορία αποκτά ένα κενό που δεν καλύπτεται ποτέ.
Καθώς ο αδελφός μοιράστηκε μαζί σου μια μοναδική ιστορία ζωής, αναρίθμητες αναμνήσεις και πολύτιμες παιδικές στιγμές, η απώλειά του αφαιρεί μία από τις συνδέσεις σου με το παρελθόν, μια σταθερά χάνεται από τη ζωή σου, γεγονός που σε γεμίζει με ανασφάλεια.
Η Απώλεια ενός Φίλου
Δεν έχασες μόνο τον αδερφό σου, αλλά και τον καλύτερό σου φίλο. Εκείνον που κάποτε σε καθοδηγούσε και σε ενθάρρυνε με τρόπο τόσο διαφορετικό από τους γονείς σου. Εκείνον που σε προστάτευε από τους τρίτους, που σου άνοιγε την αγκαλιά του για να κλάψεις ή να χαρείς, εκείνον που σε ήξερε καλύτερα από όλους.
Η Απώλεια του Μέλλοντος
Όταν πεθαίνει ο αδερφός σου, όλες οι μελλοντικές ειδικές περιστάσεις αλλάζουν για πάντα. Δεν υπάρχουν πλέον κοινοί εορτασμοί γενεθλίων, επέτειοι, αργίες. Κανένα ιδιαίτερο και μοναδικό γεγονός δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο χωρίς εκείνον.
Ο μοναδικός Ρόλος που έχουν τα Αδέρφια στη ζωή μας
Τα αδέρφια έχουν συχνά έντονα και αμφιθυμικά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Οι σχέσεις τους τείνουν να είναι περίπλοκες, χαρακτηρίζονται από ένα μείγμα θυμού, ζήλιας, εγγύτητας αλλά και ατελείωτης αγάπης.
Οι σχέσεις με τα αδέρφια μας είναι τόσο περίπλοκες γιατί όσο μεγαλώνουμε, τα αδέρφια είναι φίλοι και εχθροί, συμπαίκτες και ανταγωνιστές, παίζουμε και μαλώνουμε μαζί τους.
Μοιραζόμαστε την αγάπη των γονιών μας και ανταγωνιζόμαστε για αυτή την αγάπη.
Μας αρέσει να είμαστε μέλη μιας οικογένειας και αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε τη δική μας ταυτότητα.
Με τα αδέρφια μας μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε, να συνεργαζόμαστε, να μοιραζόμαστε, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας και να λύνουμε τις διαφωνίες μας.
Η αδερφική σχέση είναι εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξή μας, και κατά συνέπεια, η απώλεια συγκλονίζει βαθιά στο είναι μας.
Κι όμως, τα αδέρφια δεν έχουν τον χρόνο να θρηνήσουν… δεν τους «επιτρέπεται»…
«Πρέπει να είσαι δυνατός/ή για τους γονείς σου» θα ακούσεις να σου λένε συχνά. Η ανάγκη, όμως, να στηρίξεις τους γονείς σου σε αυτή τη δύσκολη στιγμή (ακόμα και να αναλάβεις τα διαδικαστικά της κηδείας), μπορεί να αντλήσει από τα συναισθηματικά σου αποθέματα, τη δική σου ενέργεια.
Πολλές φορές σκέφτεσαι: «Έχω το δικαίωμα να θρηνήσω τόσο βαθιά όσο εκείνοι;» Και από την άλλη αναρωτιέσαι: «Εμένα ποιος θα με παρηγορήσει; Ποιος θα σταθεί δυνατός για μένα;»
Θυμήσου: Έχεις το δικαίωμα και την ανάγκη να θρηνήσεις. Αξίζεις την ίδια υποστήριξη και φροντίδα με όλους τους άλλους που επηρεάστηκαν από τον θάνατο του αδερφού σου.
*Αποδέξου τις Διαφορετικές Αντιδράσεις Πένθους
Δεν υπάρχει «ο σωστός τρόπος για να θρηνήσεις». Ο καθένας θρηνεί την απώλεια διαφορετικά. Μην αφήσεις αυτές τις διαφορές να σε ανησυχήσουν ή να πληγώσουν τα συναισθήματά σου.
*Αγκάλιασε τη Θεραπευτική Δύναμη των Αντικειμένων
Αντικείμενα που ανήκαν ή σου θυμίζουν τον αδελφό που πέθανε, σε βοηθούν να αγκαλιάσεις τον πόνο της απώλειας και να προχωρήσεις προς τη συμφιλίωση. Φωτογραφίες, βίντεο, CDs, εισιτήρια από μια συναυλία ή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, ρούχα και δώρα του, μπορεί να σου προκαλέσουν θλίψη, πίκρα, θυμό, οδυνηρά συναισθήματα που όμως αποδεικνύονται θεραπευτικά.
*Συμφιλιώσου με την Απώλεια
Δεν ξεχνάς ποτέ, απλά συμφιλιώνεσαι με την απώλεια, και μαθαίνεις να ζεις με αυτήν. Μέσα από την απώλεια αλλάζεις για πάντα, ωριμάζεις και η ζωή σου αποκτά άλλο νόημα, πιο βαθύ.
Ο θρήνος είναι τόσο απαραίτητος όσο και η ανάσα μας. Επίλεξε να θρηνήσεις και να ανακουφιστείς. Επίλεξε να ζήσεις!
*Ξεκουράσου και κοιμήσου περισσότερο.
Το πένθος είναι μια εξουθενωτική, εξαντλητική διαδικασία. Δώσε στον εαυτό σου χρόνο να πονέσει και να θρηνήσει.
*Αναζήτησε υποστήριξη.
Μπορεί να είναι δύσκολο να βρεις υποστήριξη και παρηγοριά μέσα στην οικογένεια τη στιγμή που και οι ίδιοι αντιμετωπίζουν το δικό τους πένθος. Μίλησε με άτομα εκτός της οικογένειάς σου, όπως με έναν καλό φίλο, ή έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Οι Ομάδες Διαχείρισης Πένθους μπορούν να σου προσφέρουν ένα ασφαλές πλαίσιο για να αντιμετωπίσεις την απώλεια.
*Μην απομονώνεσαι.
Αν και νιώθεις την ανάγκη να βυθιστείς στη μοναξιά σου, προσπάθησε να αντισταθείς. Μην απομονώνεσαι αλλά προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν και σου προσφέρουν μικρές απολαύσεις.
*Επίτρεψε στον εαυτό σου να νιώσει χαρά.
Μην νιώθεις ενοχές όταν θες να ακούσεις την αγαπημένη σου μουσική, να χορέψεις, να απολαύσεις ένα ποτήρι κρασί. Η επιστροφή στην καθημερινότητα σού είναι απαραίτητη. Φρόντισε να γυρίσεις πίσω στη δουλειά σου, να τρως τακτικά γεύματα, να απολαμβάνεις μια βόλτα.
Η ζωή χωρίς τον αδερφό σου δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Η αγάπη σας όμως δεν τελειώνει με τον θάνατο. Μπορείς και θα τον κουβαλάς μαζί σου, μέσα σου, θα τον θυμάσαι για πάντα. Και έτσι θα καταφέρεις να βρεις σιγά-σιγά τον τρόπο να συνεχίσεις.
Δημοσιεύτηκε στο: https://www.oloygeia.gr/psychologia/xechasmenoi-penthoyntes-otan-den-soy-epitrepetai-o-thrinos-tis-apoleias/